Summary
Rahmetî-i Tebrizî ve Türkçe Şiirleri
Rahmetî, Şah Tahmasb [ö. 1576] ve I. Abbas [1587-
1629] devirlerinde yaşamış Türk şairlerdendir. Hakkında
bilgi veren en eski kaynak, hayatta iken onunla görüşmüş
olan Takîyu'd-dìn-i Avhadì [ö. 1621?]'nin 'Arafatu'l-
'aşıkîn va 'Arasatu'l-'arifîn [yz. 1613-15]'idir. Doğum
tarihi bilinmeyen şair, mahlâsından da anlaşılacağı üzere
Tebrizlidir. Muhtemelen yine bu şehirde öğrenim
görmüştür. Rahmetî, uzun süre Tebriz'de yaşamıştır. Şair,
1585'te Tebriz'in Osmanlılarca kuşatılması üzerine
Şiraz'a gitmek zorunda kaldı. Rahmetî, bir süre sonra
Şiraz'dan da ayrılmak zorunda kalmıştır. Şiirlerinde dile
getirdiği tasavvufi bakış açısı ve Nesîmî'yi andıran
üslûbu, Şiraz sofilerini rahatsız etmiş olmalıdır. Şairin ne
zaman Hindistan'a gittiği belli değildir. Ancak Agra'da da
mutsuz olduğu, vatan özlemini dile getirdiği şiirlerinde
görülmektedir. 1616'da Agra'da ölmüştür. Rahmetî,
Türkçe şiirlerinde başarılıdır. ya da daha çok ses benzerliğine
dayanan kafiyeler kullanmış, böylece şiirlerindeki
ahengi artırmıştır. Şiir dili günlük hayatta kullanılan
konuşma diline yakındır. Üslubu Fuzûlî'yi andırmaktadır.
Şair, önceki şairlerin mazmunlarını başarılı şekilde
kullandığı gibi özgün olduğunu düşündüğümüz mazmunlara
da yer vermiştir.
Keywords
Rahmetî, Tebriz, Şiraz, Agra-Hindistan, Şah Tahmasb, Şah Abbas.