Summary
Gelenek ve Osmanlı Hanedanına Yazılan Dört Modern Mersiye
Mersiye, klasik Türk şiirinde ölenin ardından duyulan üzüntünün
dile getirildiği nazım türüdür. Bu nazım türü edebiyat
tarihimizde en çok sultanlara ve şehzadelere yazılmıştır. Bu
şiirlerde bir yandan ölümden kaynaklanan acılar dile getirilip
feleğe sitem edilir, diğer yandan ölenlerin olumlu vasıfları
anlatılırdı. Bu çalışmada biri -genelde devrik sultanlara ancak
göndermelerinden ötürü- II. Osman’a, dördü şehzade (Şehzade
Cem, Şehzade Mustafa, Şehzade Cihangir ve Şehzade Bayezid),
hanedandan beş kişiye yazılan son çağın dört şairinin (Muhsin
Macit, Ahmet Efe, Bülent Ecevit ve Ali Ural) modern mersiyeleri,
mersiye geleneğinin devamı açısından ele alınacaktır.
Hanedandan dört isim de trajik şekilde can vermiş, ecelleriyle
ölmemişlerdir. Dördü de şair olan bu sultan ve şehzade şairlerin
trajik ölümleriyle ilgili kısa tarihi bilgiler bağlamında haklarında
yazılan diğer şiirlere, geleneksel mersiyelere ve kendi
şiirlerinden örneklere de yer verilecektir. Böylelikle hem klasik
şiirin modern şiir üzerindeki etkisine kısaca değinilecek hem de
gelenekten yararlanan şairlerin şiirleri üzerinden mersiye
türünün gelenekten moderne evrilen özelliği üzerinde durulacaktır.
Ele aldığımız şairlerin hanedandan isimlerin yaşanan
trajedilerine yönelik şiirleri ve telmihleri de aynı bağlamda
dikkate sunulacaktır.
Keywords
Mersiye, gelenek, Cem Sultan, Şehzade Mustafa, Şehzade Bayezid, Genç Osman.