Summary
Kadızâde Mehmed İlmî’nin Sultan IV. Murad İçin Yazdığı Manzum Duânâme’si
Türk kültür ve edebiyatında dua konusunun önemli bir
yeri vardır. Türklerin İslamiyet’i kabul etmesinden çok
daha önceki dönemlerden başlayarak günümüze kadar,
çeşitli şekillerde dua konusunun işlendiği, manzum, mensur
veya manzum-mensur pek çok eser vücuda getirildiği
görülmektedir. Duânâmeler de bu tür eserler arasındadır.
Duânâmelerin, dua konusuyla ilgili münâcat, tevbename,
ilticaname gibi diğer türlerden farkı, duanın bir başkası
için edilmesidir. Klâsik Türk edebiyatında da bu konuda
yazılmış pek çok eserle karşılaşılmaktadır. Mesnevî tarzında
yazılmış müstakil duânâmelerin yanı sıra kaside, gazel,
kıt’a gibi diğer nazım şekilleriyle yazılmış duânâmeler de
mevcuttur. İlmî’nin “Duânâme”si de mesnevî nazım şekliyle
yazılmış, 107 beyitten müteşekkil, müstakil bir eserdir.
Sultan IV. Murad için kaleme alınmıştır. Bu eser aynı
zamanda bir cülûsiye olarak da kabul edilebilir. Aynı
zamanda Bağdat ve Yemen’in fethi için yazılmış bir fetih
duası özelliğini taşımaktadır.
Keywords
Duânâme, Klâsik Türk edebiyatı, Kadızâde Mehmed İlmî, Sultan IV. Murad