Summary
Belîğî ve Dîvânçesi
Klasik Türk şiirinde zirvenin yaşandığı bir dönem olan 16.
yüzyılda sayısız şair yetişmiştir. Bu şairlerinden biri de hayatı
hakkında kaynaklarda verilen bilgilerin oldukça sınırlı olduğu
Belîğî’dir. İstanbullu olan şairin doğum tarihi ve asıl ismi bilinmemektedir.
Meslek olarak yeniçeriliği seçmiş ve III. Murad
devrinde ölmüştür.
Tezkireci Latîfî’ye göre Belîğî, dîvân sahibi bir şairdir. Ancak
bu eserin herhangi bir nüshasına şimdiye kadar ulaşılamamış
olsa da şiir mecmualarında şairin bir dîvânçe oluşturacak kadar
çok şiiri kayıtlıdır. Genellikle âşıkane ve rindane tarzda şiirler
yazan Belîğî’nin şairliğinden tezkireciler övgüyle bahsetmişlerdir.
Yazdığı şiirlerle divan edebiyatının iyi bir temsilcisi
olduğunu ispat eden Belîğî, yaşadığı dönemin edebî zevkini bu
şiirlere aksettirmede oldukça başarılı olmuştur. Vezin, kafiye ve
nazım şekillerini şiire tatbik etmede oldukça başarılı olan şair,
bu başarıyı mazmunları kullanma ve ince hayaller bulmada da
göstermiştir.
Bu çalışmada önce; Belîğî’nin şiir mecmuaları ve çeşitli biyografik
kaynakların taranması neticesinde tespit edilen
şiirlerinin şekil ve muhteva özellikleri üzerinde durulacak; daha
sonra klasik divan tertibine uygun bir sıralanışla bu şiirlerin
çeviri yazılı metnine yer verilerek şairin Dîvânçe’si oluşturulacaktır.
Keywords
Klasik Türk şiiri, 16. Yüzyıl, Belîğî, Dîvânçe.