Summary
Klasik Türk Edebiyatında Evliliğe Dair Menfî Düşünceler
Yaygın olarak bilinenin aksine, Klasik Türk Edebiyatı
sosyal hayatla birebir bağlantılı, toplumda karşılığı olan
her duygu ve düşünceye yönelik malzemeyi içerisinde
barındıran bir edebiyattır. Bu konu zenginliği, edebî türlerin
çeşitliliğinde kendini göstermektedir.
Şairlerin toplum hayatından hareketle ele aldıkları konulardan
biri de evlilik kavramıdır. Sağlıklı bir toplum
hayatı ve neslin devamı için çok gerekli olan evlilik, genellikle
teşvik edilen bir durumdur. Bununla beraber bazı
şairler bekâr kalmayı yücelterek evliliğe karşı çıkmışlar;
evliliğe dair ileri sürdükleri menfî fikirlerini kendilerince
bir sebebe bağlayarak paylaşmışlardır. Yaşamış olabilecekleri
herhangi bir problemden dolayı evliliğe karşı çıkan
şairler, başkalarına da evlenmemeleri yönünde nasihatlerde
bulunmuşlardır. Evliliğe dair bu yazıda paylaşılan menfi
ifadeler, toplumun veya o dönem şairlerinin genel yargısı
değil, bazı şairlerin şahsî düşünceleridir.
Üç başlık hâlinde kaleme alınan makalede; bazı şairlerin
kadın algısı, evlilik algısı ve evlenmenin kaçınılmaz olduğu
durumlardaki görüşleri örnek beyitlerle paylaşılmış, beyitler
günümüz Türkçesine nesir olarak çevrilmiştir. Sonunda
ise “kadın/avret ve evlilik/tezevvüc”le ilgili üç gazel ek
olarak verilmiştir.
Keywords
Divan Şairi, Evlilik, İzdivaç, Kadın, Klasik Edebiyat, Tezevvüç.